STRUKTURALNO - POETYCKA
BARRO
Nie boi się cieszyć,
nie boi się nadmiaru,
nie boi się ran,
nie relaksuje sie,
ale rozszerza
To co robimy jest tym , co opowiadamy
i vice versa
BARRO
To stary temat, pierwotny
który wytryskuje z dna studni,
a teraz płynie w naszych żyłach
BARRO
nie ironizuje
nie naśladuje
nie od razu interesujące,
wciągając rozwija się
jak wsysający krajobraz,
jak klimat, atmosfera,
jak zbiorowe ciało.
BARRO
W BARRO są w zasadzie trzy postacie (trzej bracia) i dwie historie.
Pierwsza historia wydaje się oczywista:
jest to potyczka, w ktorej nie jest jasne , czy postacie są oblężone w domu czy może w pułapce własnej podmiotowości.
Inna, najstarsza -będzie obecna przez cały czas, pełna tajemnic , stale pulsująca , pełna pęknięc relacji międzyludzkich. .
Jest nieodpartą tajemnicą w BARRO.
Konstrukcja całości jest zdominowana intensywnością działań , gry aktorów, którzy wkładają, oddają swoje ciało i energię aż po kres. ,
Prowadzi do zdarzeń , w których widz nie znajdzie ani łatwego , ani prostego wytłumaczenia, ale gdzie paradoksalnie wszystko przedstawiane jest z siłą tak konkretną i tak szczególną - przez słowo i milczenie - że ta dramatyczna historia staje się rzeczywiście wyrażna i bliska.
BARRO został po raz pierwszy grane w 2009 roku w sezonie długą i pełną sukcesów w domowego teatru, a następnie sezonu otwiera się w Teatrze EL EXCENTRICO de la18, w 2010 i 2011, ponownie otwiera się ponownie w tym samym suksesem.
OBSADA
SCENOGRAFIA
